Een kwestie van loslaten?!
Tijdens mijn Sjamanistische opleiding kregen we als huiswerk mee; neem vijf stenen uit de natuur mee. Klinkt als iets heel eenvoudigs en onbenulligs, toch? Klopt!
Kwam dat even goed uit! Ik was net daarvoor in Bretagne op vakantie geweest en had als een kind genoten van het stenen zoeken. Dus met gemak zocht ik vijf prachtige, platte, ronde, gepolijste stenen uit mijn verzameling en legde ze vol trots in de heilige kring.
Vinkje achter mijn naam, Ik had de opdracht met verve uitgevoerd.
Terwijl onze lerares het programma doornam, vertelde ze dat een van de opdrachten inhield dat we twee van onze stenen in het water zouden gooien. Meteen was mijn ontspanning weg….”Wat? Hoorde ik dat goed?“ Moest ik afstand doen van twee van mijn prachtige stenen, die ik vol liefde en passie had uitgezocht en meegenomen van vakantie? Dat kon ze niet menen! Opeens zag ik een twijfelend vingertje van een van mijn medecursisten omhoog gaan. Gelukkig….ik was kennelijk niet de enige die daar moeite mee had.
Oké, ik kan me voorstellen dat je nu begint af te haken….Waar hebben we het hier eigenlijk over? En toch! Deze stenen opdracht heeft enorm veel indruk op mij gemaakt omdat het mij in zijn eenvoud zoveel heeft geleerd!
Hoe dan?
Daarvoor bestond de opdracht uit twee onderdelen:
- Neem in gedachten overtuigingen, emoties, herinneringen ed die je niet meer nodig hebt cq waar je graag afscheid van wilt nemen. Adem diep in en blaas deze met volle overtuiging vervolgens uit in de steen.
- Als je je intenties hebt uitgeblazen in de steen, dan is het tijd om de steen in dankbaarheid weer terug te geven aan de natuur.
Door deze oefening besefte ik ineens hoe makkelijk het is om iets waar je niets (meer) aan hebt (bv een belemmerende overtuiging, negatieve emotie, nare herinnering) onderdeel te laten zijn én blijven van je systeem…
Als dat zo makkelijk is, dan is het eigenlijk net zo makkelijk om het weer los te laten……En terwijl ik mijn “beslommeringen” bewust uit mijn systeem de steen inblies, voelde ik letterlijk ruimte ontstaan! Wauw, dat zoiets schijnbaar eenvoudigs zoveel teweeg kan brengen!
De steen in dankbaarheid terug geven aan de natuur leerde mij hoe snel je jezelf iets toe-eigent, zonder je af te vragen of het wel van jou is en/of bij jou hoort.
Dat geldt voor alles, zowel het positieve als het negatieve!
En hoe schijnbaar lastig maar ook net weer zo makkelijk het is om daar vervolgens weer afscheid van te nemen.
Prachtig toch!
